Deze is te nemen of te laten, ik weet het. Toch kan ik wat me raakt niet zomaar laten voorbijgaan. Ik wil met jullie delen wat er in me omgaat als ik Theo Francken zie twitteren en hoor praten over vluchtelingen alsof het stofjes op de kast zijn.
Toen de 'vluchtelingencrisis' begon en het Maximiliaanpark in Brussel overspoeld werd door mensen op zoek naar rust en stabiliteit, ging ik er soep uitdelen. Ik weigerde me aan te sluiten bij een publieke opinie die ook alleen maar gevormd is door wat de media je selectief wijsmaken. Ik wou het met mijn eigen ogen zien en mijn eigen hart laten beleven wat het wérkelijk is... Het heeft geholpen: ik weet nu hoe ik erover denk.
Aan verkondigen en anderen daarvan overtuigen doe ik al een tijdje niet meer mee. Maar #opkuisen kwam zo hard binnen dat me toch iets van het hart moest. Daarom deze wat bijzondere dinsdagdate. En nu op naar positieve boodschappen ;-)
